Waardige vrouwen,


Wat lijkt het sinds begin dit jaar common sense te zijn geworden dat we in Nederland een 'hoge babysterfte' hebben.
Zelfs vroedvrouwen-onder-elkaar stellen hier nog maar weinig vraagtekens bij.
Net zo min als aan de gevoelde noodzaak, hier 'iets aan te doen'.
Terwijl we niet weten hoe het komt. (en, zorgwekkender, niet eens helemaal zeker weten of het wel waar is).
Een probleem oplossen terwijl je niet weet waar de oorzaak ligt, het is in weinig situaties in het leven voor ons weggelegd.
Soms gaan dingen 'vanzelf over'. 
Soms kun je een klap geven op een apparaat dat het niet doet en dan doet ie t weer. Probleem opgelost, in elk geval tijdelijk.
Soms kun je met 'trial and error' een heel eind komen.
Een onverklaarbare hogere babysterfte de wereld uit helpen, ga er maar aan staan.
De huidige aanpak lijkt het meest op 'trial and error'. Strengere eisen voor een thuisbevalling, geboortehuizen, een thuisbezoek, een casemanager.
En daar onder voel je haarfijn de strijd om de macht, laten we wel wezen.
Bij wie is een zwangere veilig, bij een vroedvrouw? Of bij een dokter?
Of moeten we de vraag heel anders stellen: bij wie loopt een zwangere minder risico's - bij een vroedvrouw? Of bij een dokter?
Carla Hartley zegt: Birth is Safe; Interference is Risky.
Laten we dat nou eerst maar eens als uitgangspunt nemen stel ik voor.
Vrouwen, wees baas over je eigen lijf - het is je oudste vriend, je trouwste compagnon...


Rebekka.